De Moeder. Dag.

Het is bijna moederdag. De commercie probeert kinderen en hun vaders in haar grip te krijgen, met allerhande moederdag cadeautips. Schaamteloos soms, als je ziet welke bedragen daar mee gemoeid gaan. “Maak mama blij met een iPad!”. Tenzij het kind in kwestie al op de peuterspeelzaal is begonnen met drugs dealen, is dit toch een volledig onbetaalbaar item? Net zoals de vele witgoed aanbiedingen in het kader van moederdag? Natuurlijk, de vader des huizes moet de portemonnee trekken, dat snap ik ook wel. Maar als je dan toch pecunia over de balk smijt, dan toch niet aan rolbevestigend witgoed?

 

Electronica voor haar
Gelukkig is er mail van de grootste electronica website van Nederland, daar waar mannen zich thuis voelen. Variërend van betaalbaar tot net niet meer betaalbaar (voor papa) komen de moederdagtips van de techneuten voorbij. Ik denk nog bij mezelf: “Hehe, als er iets afwijkt van dat rolbevestigende patroon, dan is het wel een cadeau voor moeder uit deze echte mannenwereld!”. Dat idee laat ik al snel varen. Onder de aanbiedingen bevinden zich naast electrische haarborstels, haardrogers, stofzuigers en kruimeldieven ook parkeersensoren en achteruitrijdcamera’s. Daar gaan we weer. Vrouwen doen de huishouding en kunnen niet rijden. Bam.

 

Generatie ZGA
Daar behoor ik met mijn 46 jaren toe. Generatie Zelf Gekleide Asbak. Ook wel Generatie Zelf Geknutselde Koffiefilterhouder. Toegegeven. Het waren de jaren 70 en “we wisten toen niet beter”. Je kleide gewoon een asbak met bijpassende aanstekerhouder, of, als je tijd over had, een lucifersdoosjesstandaard. Liefst een handafdruk van je kinderklauwtje in de klei, deze uitsnijden en dan zorgvuldig bovenop de hand een mooie rand opbouwen die de asbak vormt. Het pièce de resistance was zonder twijfel het inkepinkje wat je dan mocht maken, waar mama haar sigaret in kon leggen, als ze even niet rookte. (Wat natuurlijk gelul was, iedere moeder stak in die dagen de ene sigaret met de andere aan en een peuk laten balanceren op dat dunne ingekeepte randje was onmogelijk, vanwege alle sherry die reeds de huig gepasseerd had.). Bottom line: mama rookte en dronk koffie, afgewisseld met een goed glas sherry. Asbak en filterhouder dus. Dezelfde die je maakte voor vaderdag.

Geen discriminatie en betaalbaar ook nog
Als kind hielpen we dus mee om onze verslaafde ouders een beetje te ondersteunen met zelfgemaakte faciliterende middelen. Daar werd niet gekeken naar rollenpatronen. Daar werden geen bedragen van honderden guldens uitgetrokken om deze dag tot een succes te maken. Een zelfgeplukt veldboeket (voornoemde electronica gigant heeft het in zijn mail over een bosje gratis Solar Powered LED Tulpen bij iedere moederdagbestelling), een asbak, een koffiefilterhouder. Een dienblad met een lauw Danone croissantje, knakworst in het midden en een bakje roerei. Dit alles weg te spoelen met een borrelglas zelfgeperst sinaasappelsap en klaar met de toestand. Strijkplanken, wasmachines, televisies en andere spullen voor de huishouding werden aangeschaft wanneer het nodig was. Achteruitrijdcamera’s of parkeersensoren hadden we ook niet voor moeder. Op de Kever 1302 zat aan de voor- EN achterkant een groot chromen ding met de naam “bumper”. What’s in a name.

Kruidvat Eindhoven weert hond en bazin

Eindhovense uit Kruidvat gezet vanwege hond

Eindhoven, 3 april 2016

Deborah Lucardie, yoga instructrice te Eindhoven en tevens bazin van Franse Bulldog Otis, had een opmerkelijke ervaring deze zondagmiddag. Een gezonde wandeling met Otis bracht haar bij één van de Kruidvat filialen in Eindhoven, te weten die op de Strijpsestraat. Zoals ze wel vaker inkopen doet bij de betreffende drogist, was dit ook vandaag haar plan. En, zoals wel vaker, wandelt Otis een rondje mee aan de lijn, door de winkel…

Deborah en Otis

Raus mit dem Hund!
Helaas, dat mag blijkbaar niet meer van de filiaalleiding. Deborah en Otis werden de winkel uitgezet. De Franse Bulldog is opeens “Canis non grata” en wel om de reden dat hij zich wellicht zou kunnen vergrijpen aan het schepsnoep in de zaak. Nou weet ik niet of een hond überhaupt interesse heeft in snoepgoed, de onze zeker niet, maar je zult maar meemaken dat de viervoeter een poes herkent in Katjesdrop en in de bak springt..

Bekeuring
Kruidvat lichtte de ernst van de zaak nog eens toe: Mevrouw Lucardie riskeerde een fikse boete vanwege schending van de wet. Ook het fililaal kon een boete oplopen door Otis toe te laten! Met verbazing hebben zowel Deborah als Otis deze argumentatie aangehoord. Het gesprek verliep net niet gezellig genoeg om inzage te vragen in de stukken waarover Kruidvat klaarblijkelijk beschikt, waarin vermeld staat dat toelaten van honden bij het schepsnoep een boete kan opleveren.

Je zult maar blind zijn..
…en trek hebben in een zak schepsnoep. Moet je je blindengeleidehond dan aanbinden buiten en al zwaaiend met je stok langs de rekken bij Kruidvat Strijpestraat? Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat trainingscentra voor blindengeleidehonden de honden africhten op schepsnoep.

Hygiëne? Wat dacht u van straatvingers en snottebellen?
Deborah is boos en terecht. Het is volgens haar nog altijd de verantwoordelijkheid van de hondenbezitter m/v om ervoor te zorgen dat het aangelijnde gezelschapsdier zich gedraagt in openbare gelegenheden. Als het weren van de hond om hygiënische reden gebeurt, dan lust mevrouw Lucardie nog wel een plakkerig snoepje. Deborah: “Ik zie regelmatig kinderen loslopen door de drogisterij, met vieze vingers en snottebellen. De ouders kijken niet naar hen om.. en ja, deze kinderen staan met hun handjes in dezelfde bakken schepsnoep te rommelen. Bakken waar mijn hond niet eens BIJ KAN!”.

Kruidvat Strijpsestraat Eindhoven… daar moet u dus niet zijn met uw hond, tenzij u die torenhoge boete kunt betalen waar men mee dreigt.

De ongelukkige combinatie van wèl op Social Media willen zijn en géén tijd hebben

Het overkomt me de laatste tijd nogal eens. Onbedoeld stupide situaties creëren op Social Media. Posts of reacties die net even de plank mis slaan. Waar ik vroeger uitvoerig onderzoek deed alvorens mijn reactie of bericht te plempen, daar ben ik tegenwoordig nog wel eens lomp en kom onbegrepen over. Expres? Soms. Als ik daar zin in heb, maar dan is er over nagedacht en probeer ik in ieder geval niemand te kwetsen. Nee, ik heb het over reageren of berichten plaatsen die onzorgvuldig samengesteld zijn. De laatste tijd spendeer ik zoveel tijd aan werk en autorijden, dat ik mijn onbedwingbare behoefte om tòch mee te praten online uitleef op flitsmomenten. Snelle hap-snap reacties, vaak (sorry) vanuit de auto geplaatst.

De gevaren (de vangrail even niet meegenomen):

Facebook
-Je leest een kop van een nieuwsartikel maar kunt stomweg niet het artikel lezen, want druk of onderweg. Razendsnel doe ik aannames en neem een standpunt in, gebaseerd op mijn eigen referentiekader. En BAM: het artikel ging juist heel ergens anders over.
Sta je er mooi op

-Je ziet een bericht van iemand. Hebt geen tijd (en zin) om de 48 reacties die vermeld worden eerst te lezen en je reageert rechtstreeks op het bericht. Daarbij mis je dus een heel draadje wat onder het bericht staat, wat uit was gemond in een serieus topic. Voorbeeld: iemand plaatst een foto van een heel groot konijn. Grappig. Mijn reactie zou kunnen zijn: “Daar kun je lekker met de hele familie van eten met de Kerst!”. Dan blijkt dat mijn reactie onder een hele serie sneue reacties van anderen is komen te staan, waarin Klazien heeft uitgelegd dat ze nachten huilend wakker ligt van haar net overleden Vlaamse Reus. Het lijkje nog warm.. Ik bedoel maar!

Twitter
-Je ziet een mention voorbij komen bovenin beeld. Snel de app openen, mention opzoeken. Er staat volledige wartaal en er worden 6 anderen meegementioned. Wat te doen? Je klikt nog even op de bovenliggende reply.. en die daarboven.. nog geen patat van te maken. Maar je wilt reageren dus verzin je een kant-noch-wal rakende reply, die multi inzetbaar is en waar niemand ene hol van snapt. “Gekke Draeck”. Draadje naar de kloten en mensen gaan op jouw reply nog leiper terug reageren. Thuis op de plee heb je even tijd en je besluit om er niet meer op in te gaan, want het is een chaos.

Hoaxes
-Gewoon knalhard een hoax van drie jaar oud waar een FB vriend toevallig drie jaar te laat een like op heeft gegeven, delen in je eigen TL. Altijd mooi voer voor dat ene deel van je FB vriendenschare, dat niets liever doet dan blij zijn als ze je eens ergens op kunnen pakken. Triomf, triomf. Gevolg: schaamte en een beschadigd ego.

De onbedoeld geplaatste foto
-Je iPhone, betrouwbaar als een rots, is weer eens leeg. De in China gefabriceerde Android met kuttig touchscreen en lullige vertragingen in reacties is het enige wat je verbinden kan met de wereld. Even een lollig bericht plaatsen, al rijdend er zelfs een plaatje bij gegoogeld. “Voeg foto toe.” Het menu opent zich met een hele gallery aan beeld. Daar staat je gedownloade foto, midden tussen de homemade porn. Net op het moment dat je hem wil aanklikken, zie je de achterlichten van je voorganger te rap dichterbij komen. REMMEN! Je duim schiet uit in de gallery, de telefoon flikkert op de grond op de plaats van de bijrijder. 10 minuten later sta je dat kreng op te vissen onder uit de auto, bij een tankstation. Geen gallery te zien. Wel 150 reacties op FB…. Op dezelfde Android een bericht verwijderen resulteert tot overmaat van ramp vaker in een keer extra “delen”, dan in verwijderen…

Kortom: eigenlijk moet je stoppen met Social Media als je er geen tijd voor hebt. Doe ik niet. De geluksfactor, daar reken ik maar op.

Heb clementie dus, deze dagen.

De keerzijde van Boretti

Jarenlang ben ik fan geweest van Boretti spullen. Keukenapparatuur op zijn mooist. Heb ik het merk verdedigd. Ik kook zowel buiten als binnen op Boretti. In de loop van de jaren ben ik er achter gekomen dat Boretti meer een perfect marketingplaatje is, dan een kwaliteitsmerk.

“Het beste uit Italië”.. Dat is wat er naar buiten gebracht wordt. Sinds we in dit huis zijn gaan wonen, nu 7 jaar geleden (kan iets langer zijn), koken we op een destijds gloednieuw geïnstalleerde Boretti VT96. De problemen die we als eerste ondervonden, waren loskomende schroeven van de rekjes waar de ovenroosters in geschoven worden.

Net buiten de garantietermijn, maar er werden schroeven opgestuurd. “Dan kunt u het zelf repareren”. Bleef het daar maar bij. Twee jaar geleden begaf de oven het. Aangezien ik geen zin had in torenhoge reparatiekosten, ben ik zelf op onderzoek gegaan. Toen bleek dat de elektrische brug die de schakeling voor de oven verzorgt, aan de buitenkant zit de selectieknop voor de ovenstanden, doorgebrand was. Kenmerk: alle isolererende plastic delen rondom de 220V stekkers lagen gebarbecued op de bodem. Kale stekkers, afgebrande kabels. Kabels vervangen en een nieuwe brug gekocht via een onderdelenhuis. 8 tientjes lichter, maar hij deed het weer.

Daarna gingen er sensoren kapot die moeten registreren of de kookpitten heet genoeg zijn. Oorzaak: doorgebrande kabels. Het isolatiemateriaal letterlijk afgevlamd.
Gerepareerd, elke keer weer een rotklus om dat fornuis uit het aanrecht te trekken.

Sinds kort doet de oven het weer niet. In eerste instantie verdacht ik dezelfde brug, maar die bleek okay. Weer het fornuis helemaal uit de keuken gehaald en de achterkant open gemaakt. En jawel: brandsporen! Zie foto’s. Je ziet letterlijk waar de vlammen langs het isolatiemateriaal gelikt hebben. De kabels waaraan de stekkers zitten zijn verkoold. De isolatie van de stekkers is kroepoek geworden.

Ik ga hem nog 1 keer repareren en bij een volgend euvel laat ik dit zogenaamde Italiaans vernuft (made in China?) ophalen door de oud ijzerboer en met het geld wat het RVS schroot opbrengt en een forse financiele aderlating bestel ik dan een fornuis van een betrouwbaar merk.

***update***

Na een online zoektocht naar nieuwe onderdelen, kom ik diverse andere gedupeerden tegen met allemaal hetzelfde probleem: doorgebrande electrische componenten. Boretti levert de onderdelen wel maar volle mep €… Als een fornuis een paar duizend euro kost, dan mag je als fabrikant toch wel kwaliteit leveren vind ik. Bah!

Jammer. Boretti’s design is briljant, de reclame is om bij weg te dromen. Maar brand in een fornuis op diverse plaatsen is me toch iets teveel 1870.

Opstelten zet de boel op stelten bij de politie

Meer dan 600 politieagenten hebben loonbeslag doordat zij diep in de schulden zitten, het nieuws van vandaag. Minister Opstelten vindt daar wat van. Volgens hem zijn deze agenten chantabel. Schulden werken corruptie in de hand.

Wat een lulkoek. Mijn mening: je bent gevoelig voor corruptie of je bent het niet. Met zijn tendentieuze opmerking stigmatiseert Opstelten de agenten in kwestie enorm. Je zult maar bij de politie werken en net zoals heel veel andere Nederlanders in een persoonlijke financiele crisis zitten. Doordat je kinderen hebt, een huis met een woekerhypotheek en het tweeverdienergezin door omstandigheden een eenverdienergezin is. Hoe kijken je collega’s naar je, na deze insinuaties?

Agenten staan onder druk. Werkdruk. Financiele druk erbij is onwenselijk, maar zoals de meeste Nederlanders zullen deze getroffen agenten ongetwijfeld hun best doen om met hun gezin het hoofd te bieden aan de crisis.

Het laatste wat zij kunnen gebruiken is een onterechte smet op hun blazoen.
Bedenk goed dat iedereen, overal, op de een of andere manier chantabel is. Daar heb je geen loonbeslag voor nodig.

Ik adviseer Minister Opstelten om de harde schijven van kabinetsleden eens te laten scannen op materiaal wat hen chantabel maakt.

Aan de agenten in kwestie: sterkte mannen en vrouwen, dankjewel voor het veilig houden van ons land en mijn plaatsvervangende excuses voor dit opgelegde wantrouwen.

Het Wokkel complot

Kinderfeestjes. Daar hoort een uitdeelzakje Chips bij. Vroeger kocht je die per soort in een uitdeeldoos. Tegenwoordig in een mixzak.. en daar zit mijns inziens een smerig truukje achter.

In de Chipsevolutie zou de Wokkel het niet overleefd moeten hebben. Dit van aardappelpap geperste zoutje was vroeger een tractatie bij gebrek aan beter, maar tegenwoordig niet meer dan een vies, taai, droog en onbestemd stukje samengekoekt zetmeel.

Bij de supermarkt krijg ik de indruk dat de familiezakken met Wokkels al jaren roerloos op dezelfde plaats staan. Toch moet de fabrikant van die silo met pap af, die als sinds 1978 staat te broeien. Dus: Wokkels persen. De omzet zal ongetwijfeld zo tegenvallen, dat men in 2050 de in 1978 gemaakte matrijskosten nog niet heeft terug verdiend. (note: een matrijs is een vorm waar onder druk de pap doorheen geperst wordt. Door de druk en de vorm van de matrijs krijgt de Wokkel zijn natuurlijke draai. Extrusie, zo heet dit proces).

De oplossing: mensen die uitdeelzakjes met lekkere naturel en paprika chips willen kopen, zadelt men op met een verplicht nummertje aan Wokkels (en vieze mini Hamka’s en Nibits).

Is er hier één ouder die durft te beweren dat er kinderen op een feestje als eerste naar die Wokkels grijpen? Mijn ervaring is dat na een graaibeurt het per ongeluk gepakte zakje Wokkels snel terug gegooid wordt! Random uitdelen? Je ziet het Wokkelkind denken: die papa haat mij.

Zo zit ik dus wederom met een restantzak met Wokkels, Hamka’s en Nibits. Chips uit mijn jeugd, waar ik toen al klachten over had.

De vorm is inderdaad goed om met een draaiende beweging tussen twee pruillippen door te schroeven.

Wokkels. Weg ermee!

Schuldig. En jij?

Vanavond, op de terugweg van een dagje Efteling met het gezin, stond ik voor een verrassing bij de benzinepomp. Mijn oudste dochter (bijna 13) was mee naar binnen gegaan om wat te drinken te kopen en ik wilde zelf sigaretten halen. De twee flesjes Fristi werden door haar neergezet om te scannen en ik vulde de bestelling aan: “1 x Lucky Strike XL en 1 x blauwe Camel XL”. De dame achter de kassa keek me meewarig aan. “Sorry mijnheer, dat mag ik niet verkopen aan u omdat uw dochter erbij is.” Ik moet gekeken hebben alsof de Hindenburg voor de tweede keer brandend naar beneden kwam. Een “jamaar…” smoorde ik zelf al, elke discussie was zinloos. De dame gaf uitleg: “Het is de wet. We hebben laatst al een boete gehad toen een vader in het bijzijn van zijn kind sigaretten kocht en wij daar per ongeluk aan meewerkten. Ze stonden buiten te controleren.” Dwars van mijn eigen afgang foeterde ik nog iets over “overregulering”, “jij kunt er niks aan doen maar ik vind het stom..” en meteen realiseerde ik me dat de enige die stom staat te doen, de sigaretten kopende en rokende vader is. Mijn dochter voelde dat perfect aan en liet me even mijn moment van bezinning hebben. “Zal ik even naar buiten gaan papa? Dan kun je ze wel kopen.”, zei ze lief. Ellenlange gesprekken heb ik met haar gehad. Over roken. Over het gevaar. Waarom ik dat doe, terwijl ik weet dat het zo slecht is. Over verslaving. Ze laat me in mijn waarde, snapt net als ik dat mensen keuzes maken en dat daar soms niet van die geweldige tussen zitten. Toch voel je je even een klein, betrapt kind op zo’n moment. Nu hoor ik de anti-rook-fanaten al in de comments: “STOP DAN OOK” en “NET GOED”, etc etc. Daar kan ik niets tegenin brengen. Maar… ja, er is een maar…

Wie onschuldig is werpe de eerste steen
De wet is duidelijk omtrent de verkoop van tabak en alcohol. Hier even een opfrissertje voor iedereen:

“Wat houdt de maatregel concreet in? Iedere jongere tot 25 jaar die alcohol of tabak wil kopen, wordt gevraagd klaar te staan met hun legitimatiebewijs. Als zij oud genoeg zijn, is er geen probleem. Wanneer een jongere onder de 25 zijn of haar legitimatie niet laat zien, mag de alcohol of tabak ook niet meegegeven worden. Samen kopen=samen legitimeren: Als de koper niet alleen is, maar bijvoorbeeld met een groepje vrienden bij de kassa staat, moeten de ID’s van de hele groep gecontroleerd worden: iedereen moet oud genoeg zijn.” (Bron: cbl.nl)

De pompbediende was er al duidelijk over: ook in een supermarkt mag ik geen sigaretten kopen met mijn kinderen erbij. Dat dat in mijn dorp gewoon wel kan, heeft meer met het niet kennen van de wet te maken dan met moedwillig de wet overtreden. Nu even tegen de boe-roepers die rokers graag met de neus op de feiten drukken: DEZELFDE wet geldt voor alcohol! Wie heeft er onlangs met zijn of haar kinderen nog gezellig barbecue boodschappen gedaan en vrolijk een paar flessen wijn en een kratje bier afgerekend aan de kassa? Hebben jullie daar ook maar IETS bij gedacht, in de zin van: “Oei wat fout, als ze het maar niet merken?”. De kans is groot dat men bij de kassa in totale onschuld de boel keurig in heeft gescand en liet betalen.

Het maakt voor de wet niet uit of het je kind is. Dat datzelfde kind jou als ouder thuis alcohol ziet consumeren of een sigaret ziet roken, is ook niet van belang voor de wet. Je kind bij je hebben wanneer je tabak of alcohol koopt, betekent dat het kind zich moet kunnen legitimeren als volwassene. Kan het dat niet, dan geen verkoop.

En nu?
In plaats van te gaan liggen zwijnen over hoe ernstig we betutteld worden, ga ik maar eens het boetekleed aantrekken. Stoppen met roken staat op de lijst, tot die tijd zal ik geen sigaretten meer kopen in het bijzijn van de kinderen. Mijn  inschatting is dat ook supermarkten uiteindelijk het voorbeeld van de boven vernoemde pompbediende gaan volgen, als het om sigaretten gaat. Echter, ik schat ook in dat men gewoon alcohol blijft aanslaan op de kassa als je met je kinderen in de rij staat. Waarom? Omdat alcohol nu eenmaal de meest geaccepteerde drug is die geen drug genoemd wordt. Ter info: ik drink niet. Geen druppel. Sinds 2004 heb ik geen alcohol meer aangeraakt. Dat probleem ga ik dus niet hebben aan de kassa. Maar mijn vraag aan jullie is:

Papa’s en mama’s: brengen jullie vanaf morgen de kinderen eerst ergens onder, om dan solo terug te rijden naar de supermarkt om de drankvoorraad aan te vullen?

Update: veel reacties op social media, van verschillende kanten blijkt dat er mensen met kinderen inderdaad uit de supermarkt gebonjoured zijn in eerste instantie, om later een excuus te krijgen per brief, waarin staat dat de regels toch voor meerdere interpretaties vatbaar zijn. Het komt er in het kort op neer dat het aan de competentie van de verkoper m/v overgelaten wordt om in te schatten of iemand drank of tabak voor eigen gebruik koopt of misbruik faciliteert.